Tüm kötülere /kötülüklere rağmen iyi kalmaya devam....
“Çocuklar dünyanın en büyük servetidir…” Size emanet edilen servete doğru yaklaşım gösterebildiğinizde neler yapabileceğine inanamazsınız. Ülkemizde hiçbir şeyi engel olarak görmeyerek başarıya ulaşan birçok çocuk var. Başka ülkelere gidip de...
Sokaklarda yürürken artık korkuyorum. Okuldan eve gidip dönerken kaşlarımı çatıp veya elimi yumruk yapıp kendimi güçlü göstermeye çalışmaktan bıktım. Fakat etrafta kadınlara şiddet, taciz vb. iğrençlikler gördükçe kendimi...
Çocuk yüreğim yine yoruldu bu yıl. Ama daha çok farkına vardı birçok şeyi. Daha çabuk sinirlenip daha kolay affetti. Yoranlara yol verdi. Sevmenin her zaman huzur veremeyeceğini, farkında olmadığın ama...
Nefret ettiğiniz veya sevmediğiniz insanlar var mı? Varsa niye nefret ediyorsunuz? Görünüşünden dolayı mı? Veya saçma hareketler mi sergiliyor? Belki de duruşundan bile gıcık kapıyorsunuzdur. Bir insandan nefret etmek bu...
Hani çoğunluğun dediği bir şey var ya; Gerçekleri görmekten nefret ediyorum. Ben de öyleydim. Ama gerçekler ne kadar acı olsa da onları görmek gerekir. Hatta onları bize gösterenlere teşekkür etmeliyiz....
( Yazıyı okumadan önce bir sorum var. Hayatınızı bir olay üzerine tüm sonuçları düşünüp kaygılı olarak mı yoksa her türlü sonuca karşı vurdum duymaz olarak mı yaşamak isterdiniz? Lütfen bunu...
(Yazmazsam içimde kalacaktı ve ben de yazdım) Bir insanın senin gözünün önünde aniden ve biraz da fazla tepkiler verdiğinden aşağılanıp dışlanmasına göz yumabilir misin? Şahsen ben böyle bir şeye asla...
Küçükken öğrendik içimiz harlıyken, dikenler batarken yüreğimize, çevremize gül olmayı. Kendi acımızı sineye çekip başkasına merhem olmaya çalışmayı.Belki bundandır dertsiz kedersiz görünmelerimiz, bundandır zaman zaman belki de doğru mesajı veremememiz....
“Çocuklar dünyanın en büyük servetidir…” Size emanet edilen servete doğru yaklaşım gösterebildiğinizde neler yapabileceğine inanamazsınız. Ülkemizde hiçbir şeyi engel olarak görmeyerek başarıya ulaşan birçok çocuk var. Başka ülkelere gidip de...
Sokaklarda yürürken artık korkuyorum. Okuldan eve gidip dönerken kaşlarımı çatıp veya elimi yumruk yapıp kendimi güçlü göstermeye çalışmaktan bıktım. Fakat etrafta kadınlara şiddet, taciz vb. iğrençlikler gördükçe kendimi...
Çocuk yüreğim yine yoruldu bu yıl. Ama daha çok farkına vardı birçok şeyi. Daha çabuk sinirlenip daha kolay affetti. Yoranlara yol verdi. Sevmenin her zaman huzur veremeyeceğini, farkında olmadığın ama...
Nefret ettiğiniz veya sevmediğiniz insanlar var mı? Varsa niye nefret ediyorsunuz? Görünüşünden dolayı mı? Veya saçma hareketler mi sergiliyor? Belki de duruşundan bile gıcık kapıyorsunuzdur. Bir insandan nefret etmek bu...
Hani çoğunluğun dediği bir şey var ya; Gerçekleri görmekten nefret ediyorum. Ben de öyleydim. Ama gerçekler ne kadar acı olsa da onları görmek gerekir. Hatta onları bize gösterenlere teşekkür etmeliyiz....
( Yazıyı okumadan önce bir sorum var. Hayatınızı bir olay üzerine tüm sonuçları düşünüp kaygılı olarak mı yoksa her türlü sonuca karşı vurdum duymaz olarak mı yaşamak isterdiniz? Lütfen bunu...
(Yazmazsam içimde kalacaktı ve ben de yazdım) Bir insanın senin gözünün önünde aniden ve biraz da fazla tepkiler verdiğinden aşağılanıp dışlanmasına göz yumabilir misin? Şahsen ben böyle bir şeye asla...
Küçükken öğrendik içimiz harlıyken, dikenler batarken yüreğimize, çevremize gül olmayı. Kendi acımızı sineye çekip başkasına merhem olmaya çalışmayı.Belki bundandır dertsiz kedersiz görünmelerimiz, bundandır zaman zaman belki de doğru mesajı veremememiz....
( Havaların soğukluğundan yaz günlerini özlediğim doğrudur. Bugün size önceden gitmiş olduğum Nevşehir’i anlatmak istedim. İyi okumalar… ) Üç yıl önce 23 Nisan tatilinde annem ve annemin arkadaşı Yeşim abla...
Analık nedir Annem?” derdim de anacığıma; “Ben ol da bil” derdi Mevlânaca.. Ben ol da bil! “Sen” oldum annem bak!.. “Sen” oldum ve bildim neymiş bu işin...
